ခ်စ္လွစြာေသာ စတီးမစ္မိသားစု၀င္ အေပါင္းတုိ႔ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။

Mingalar par. My dear steemians families.

သတၱေလာကႀကီးဟာ အဲ က်ဳပ္တုိ႔က လူေတြျဖစ္ေနေလေတာ့
လူတုိ႔ရဲ႕ေလာကႀကီးဟာ ဘ၀ဆုိတာႀကီးနဲ႔ အျမဲေတြ႕ရစျမဲ…
ဘ၀ဆုိတာႀကီးကလည္း တစ္ခါတစ္ရံ ပင္လယ္ သမုဒၵရာႀကီးလုိပဲ…
တစ္ခါတစ္ခါ မုန္တုိင္းေတြထန္လုိ႔ လႈိင္းေတြႀကီးတတ္သလုိ
တစ္ခါတစ္ခါမွာေတာ့လည္း ၾကည္ႏူးစရာ
ေနျခည္ေႏြးေႏြးေလး နဲ႔ ေလျပည္ေအးေအးေလးေတြခံစားရတတ္တယ္…
ေတာင္တန္းႀကီးေတြ ေတာင္တန္းငယ္ေတြလုိ
ပတ္၀န္းက်င္ကုိေတာင္ ေကာင္းစြာမျမင္ႏုိင္တဲ့ ျမဴႏွင္းေတြက ဖုံးလႊမ္းေနတတ္ေသးရဲ႕…
မညီမညာလမ္းေၾကာင္းေတြျဖစ္ေနတတ္ျပန္ေလရဲ႕…
မညီမညာ ခေရာင္းလမ္းကို အေလ်ာ့မေပး အတင္းတုိးတက္လုိ႔
ေတာင္ထိပ္ကုိေရာက္ျပန္ေတာ့ ေအးျမလတ္ဆတ္တဲ့ ေလေျပေလညွင္းေလးေတြက
ၾကည္စယ္ႏႈတ္ဆက္ ၾကျပန္ေတာ့ ခေရာင္းလမ္းကုိျဖတ္ခဲ့ရတာကုိေမ့
ပင္ပန္းခဲ့သမွ် အေမာအပန္းေျပခဲ့ရတယ္…
ေအာ္ ___ ဒါ လူ႕တုိ႔က်င္လည္ရာ လူ႕ေလာက လူ႕ဘ၀ေပပဲ မဟုတ္လား…

ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတဲ့ ေလာကညအေမွာင္ထဲမွာလည္း
ဘယ္ေနရာ ဘယ္အရပ္ဆီက အလင္းေရာင္ေလးေတြ႕ရေလမလဲ
အေ၀းကုိ ေမွ်ာ္ၾကည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္တန္းေလးေတြနဲ႔
အသက္ရွင္ေနၾကရတာလည္း လူ႕ဘ၀ပဲ မဟုတ္လား…
အသက္ရွင္စဥ္ကာလ အသိဥာဏ္ပညာမ်က္လုံး အားနည္းလုိ႔ အသုံးမတတ္ရင္
လူတုိ႔ေျပာတဲ့ ဒုကၡဆုိတဲ့အေကာင္ ေနာက္ကလုိက္လုိ႔ ဒုကၡေထာင္ေခ်ာက္ႏြံထဲ
ေျခကၽြံက်လုိ႔ လဲက်တတ္ေသးတယ္ မဟုတ္လား…
ဒီေတာ့ အသိဥာဏ္ပညာမ်က္လုံး အစဥ္သုံးလုိ႔
ဒုကၡ သုခ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ခရီးသြားႏုိင္ပါမွ ေတာ္ကာက်မယ္

ေအာ္___ ဒါ လူ႕ဘ၀ မဟုတ္လား…

လူတုိင္း ေအးခ်မ္းႏုိင္ၾကပါေစ ...

ေရးသားသူ (Author)_______

@ansoe (MSC 012)

Soe Naing

Myanmar Steemit Community

4-8-2019 တနဂၤေႏြေန႔(Sunday)