ခ်စ္လွစြာေသာျမန္မာစတီးမစ္မိသားစု၀င္ အေပါင္းတုိ႔ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။

Mingalar par. My dear Myanmar steemians families.

လူေတြရဲ႕ဘ၀ ဘယ္ကစ အူ၀ဲကစလုိ႔ သာမန္အေနနဲ႔ ေတြးႏုိင္ပါတယ္။ အူ၀ဲ လုိ႔ ေအာ္ငုိသံေပးၿပီး ေလာကႀကီးထဲကုိ ေရာက္ရွိလာၾကပါတယ္။ ဘာလုိ႔လူ႕အျဖစ္ကုိရလာတာလဲလုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ မစဥ္းစားခဲ့မိပါဘူး။ အမ်ားစုလည္း ကၽြန္ေတာ့္လုိပဲစဥ္းစားၾကမယ္မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ဘာလုိ႔မ်ား လူျဖစ္ေနရလဲဆုိတာ ထက္ လူအျဖစ္ေနထုိင္ခ်ိန္မွာ ဘယ္လုိခံစားစံစားရမလဲ ဆုိတာကုိပဲ ေတြးျဖစ္ၾကလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ဘ၀ဆုိတာႀကီးက တစ္ခါ တစ္ခါ စဥ္းစားမိတာက ကုိယ္နားမလည္တဲ့ ဘာသာစကားနဲ႔ သီခ်င္းဆုိေနၾကတာ၊ ျပဇာတ္ကျပေနတာကုိ ထုိင္ေငးေနရတဲ့ သူေတြလုိခံစားရသလုိပဲ။ အူလည္လည္နဲ႔ အျခားတုိင္းျပည္ကုိ ေရာက္ေနတဲ့ ဧည့္သည္ေတြလုိပဲလုိ႔လည္း ထင္သဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူအမ်ားစုဟာ သူမ်ားရယ္လွ်င္ လုိက္ရယ္၊ သူမ်ားငုိလွ်င္လုိက္ငုိ အလုိက္အထုိက္ေနထုိင္ၾကတဲ့သူေတြကမ်ားမယ္ဗ်ဳိ႕။ ဘ၀ဆုိတာ ဘာႀကီးတုံးလုိ႔ သာမန္ေလာက္ပဲ စဥ္းစားေနရင္းနဲ႔ပဲ ၿပီးဆုံးသြားၾကတာပဲမဟုတ္လားဗ်။

လူ႕ဘ၀ဆုိတာႀကီးကုိ ဘာမွန္းေသခ်ာမသိပဲနဲ႔ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် စား၀တ္ေနေရး ဆုိတဲ့ အေရးသုံးပါးအတြက္ ႐ုန္းၾက ကန္ၾက ရွာေဖြၾကရင္းနဲ႔ ေသရြာကုိ သြားေနၾကတဲ့ အူလယ္လယ္ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြခ်ည္းပါပဲဗ်ာ။ ဘ၀တစ္ခုမွာ ရွင္ျခင္း နဲ႔ ေသျခင္း ဘယ္ေလာက္ခရီးအကြာမွာ ရွိသလဲလုိ႔ ပုံေသတြက္ခ်က္ႏုိင္တဲ့ ပုံေသနည္းမရွိေတာ့လည္း ခက္ေပသားပဲဗ်ာ။ ပုံေသနည္းသာရွိရင္ ထည့္တြက္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဒီဘ၀ကုိ စြန္႔ခြာသြားရမလုိဆုိတာ သိေနႏုိင္တာေပါ့။ ခုေတာ့ ဒီပုံေသနည္းကုိ ဘယ္ပညာရွင္ကမွ မတီထြင္ႏုိင္ေသးဘူး။ ေနာင္လည္း တီထြင္ႏုိင္မယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ပုံေသနည္းမရွိေတာ့ မသိႏုိင္ေတာ့ဘူး။ မသိႏုိင္ေတာ့လည္း လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၿပီး အူလည္လည္နဲ႔ပဲ ဘ၀ကုိ ျဖတ္သန္းေနၾကရဆဲပါပဲ။ ပုံေသနည္းရွိလုိ႔ တြက္ခ်က္ႏုိင္ရင္ ေကာင္းတာေလးေတြ ပုိၿပီးလုပ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။
အခ်ိန္သည္ ပုံမွန္သြားေနျမဲျဖစ္ေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕လူတုိ႔အတြက္ ျမန္လြန္းတယ္ဟုထင္တတ္ၾကၿပီး အခ်ဳိ႕လူတုိ႔ အတြက္မူ ေႏွးလြန္းတယ္ဟု ထင္တတ္ၾကတယ္။ အခ်ိန္ကေတာ့ ပုံမွန္ပါပဲ။ ျမန္လည္းမျမန္သလုိ ေႏွးလည္း မေႏွးပါဘူး။ လူေတြရဲ႕ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနေၾကာင့္ အခ်ိန္ကုန္ခဲလုိက္တာ၊ အခ်ိန္ကုန္လြယ္လုိက္တာလုိ႔ ကြဲျပားေနၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။ အင္မတန္ေအးလြန္းတဲ့ရာသီ ဒါမွမဟုတ္ အလြန္အင္မတန္ ပူျပင္းတဲ့ရာသီဥတုေၾကာင့္ သြားလာေနတဲ့ ခရီးကုိ မေရာက္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ထင္မွတ္ရပါတယ္။ ဒါက ေအးလြန္း ပူလြန္းျခင္းေၾကာင့္ လူ႕စိတ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေတြးစိတ္ခံစားမႈပဲျဖစ္ပါတယ္။ ခရီးအကြာ အေ၀းက အတူတူပဲျဖစ္ပါတယ္။ ခရီးက တုိသြားျခင္း ရွည္သြားျခင္းမဟုတ္ပဲ စိတ္ခံစားမႈကသာ ေျပာင္းလဲသြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လူ႕ဘ၀ကုိ ရရွိခ်ိန္ကေန ေသဆုံးသြားခ်ိန္အထိ အူလည္လည္နဲ႔ပဲ ၿပီးဆုံးသြား ၾကမယ္ဆုိရင္ လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္တယ္လုိ႔ မထင္မိဘူးဗ်ဳိ႕။ အဲဒီလုိ အူလည္လည္နဲ႔ဆုိရင္ လူက လူနဲ႔မတူေတာ့ပဲ အျခားေသာ အသိဥာဏ္မရွိတဲ့ သတၱ၀ါေတြနဲ႔ အတူတူပဲျဖစ္ေနေပါ့။ အသိဥာဏ္ရွိတယ္ဆုိတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္က လူအတြက္လည္း မထုိက္ေတာ့ဘူးျဖစ္သြားမယ္ထင္တယ္။ ေယာင္လည္လည္ ေယာင္နနနဲ႔ လူ႕ေလာကကုိ ေရာက္ၿပီး ဘာမွန္းမသိ၊ ညာမွန္းမသိ ေယာင္လည္လည္ ေယာင္နနနဲ႔ပဲ လူ႕ေလာကႀကီးကုိ ျပန္ေက်ာခုိင္းထြက္ခြာသြားၾကရမယ္ဆုိရင္ လူျဖစ္က်ဳိးနပ္ၿပီလုိ႔ မေျပာႏုိင္ေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။

ေယာင္လည္လည္ဧည့္သည္၊ ေယာင္နန ခရီးသည္ မျဖစ္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘာလုပ္သင့္သလဲဆုိတာ စဥ္းစား သင့္တယ္လုိ႔ မထင္ဘူးလား။ အူ၀ဲ ဆုိတာကေန မနက္ျဖန္ မနက္ျဖန္ မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြ ကုိဖန္တီး လက္ခံမလား၊ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းမႈေတြကုိ ျဖစ္ေပၚေစမလား။ ဘ ကုန္း နဲ႔ ၀ ႏွစ္လုံး သာရွိတဲ့ တုိေတာင္းလြန္းတဲ့ ဘ၀ ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လုိ ျဖတ္သန္းမယ္ဆုိတာကေတာ့ ဘယ္သူကမွ ဖန္တီးေပးလုိ႔မရႏုိင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ ေရြးခ်ယ္ၾကရမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ဘုရားရွင္ထံကုိမွ ဆုေတာင္းေနလုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ ကုိယ္တုိင္ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တယ္ဆုိရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကုိ ဖန္တီးရမယ္။ ကမၻာႀကီး လုံး၀န္းတာ ျပားခ်ပ္တာက လူ႕ဘ၀နဲ႔ မဆုိင္ေပမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္းကေတာ့ လူ႕ဘ၀နဲ႔ တုိက္႐ုိက္ သက္ဆုိင္ေနမယ္ထင္တယ္။ တရားသေဘာေတြနဲ႔ေတာ့ မၾကည့္ပါနဲ႔။ အာ႐ုံေနာက္ကုိ လုိက္တာမေကာင္းဘူး ဆုိေပမယ့္ လူ႕ေလာက လူ႕ဘ၀မွာ ေနထုိင္စဥ္အတြင္းမွာေတာ့ ေငြကုိလုိအပ္သလုိ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းလည္း လုိအပ္ေနမွာပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္တယ္ဆုိ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကုိ ကုိယ္တုိင္ဖန္တီးယူပါ။ ဘ၀အဓိပၸာယ္ကုိ ပညာရွိေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိးဖြင့္ဆုိခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဓိပၸာယ္ကလည္း တူခ်င္မွ တူၾကပါလိမ့္မယ္။ ဘ၀အဓိပၸာယ္ဆုိတာ ဘာလဲ လုိ႔ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ခံ မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး။ မျမင္ႏုိင္တဲ့ တမလြန္ဘ၀ေတြကုိလည္း လွမ္းေမွ်ာ္မၾကည့္ ေတာ့ပါဘူး။ ျမင္ႏုိင္တဲ့ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္မွာပဲ ေလာကေကာင္းက်ဳိး၊ ကုိယ့္ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ လုပ္ကုိင္ေနတာက အေကာင္းဆုံးေျဖရွင္းခ်က္တစ္ခုလုိ႔ပဲ ထင္ပါတယ္။ ဒါမွ အလည္လာတဲ့ ေယာင္လည္လည္ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္မျဖစ္ေတာ့မွာပဲလုိ႔ ထင္မိတယ္။ စိတ္ထဲထင္တာ ေတြးမိဖူးတာေလးေတြကုိ ေရးခ်ျခင္းျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမ်ားသာျဖစ္လုိ႔ သေဘာထားျခင္းမတုိက္ဆုိင္ခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါဗ်ာ။

ေယာင္လည္လည္ ေယာင္နန လူ႕ဘ၀ ဧည့္သည္မျဖစ္ဖုိ႔အတြက္က မျမင္ႏုိင္တဲ့အရာေတြကုိ ေမွ်ာ္မွန္းတမ္းတ မေနပဲ လက္ရွိအခ်ိန္ကုိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ အသုံးခ်ရမယ္ထင္တယ္။ ဘ၀ဆုိတဲ့ အရာႀကီးကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် ဆင္ျခင္ သုံးသပ္ၿပီး ကုိယ္နဲ႔ ဆုံေတြ႕လာတဲ့ တဒဂၤဧည့္သည္ေတြကုိ အေကာင္းဆုံးဆက္ဆံသင့္ ပါတယ္။ ဘ၀အေၾကာင္း တစ္ခါမွမေတြးဘူးရင္ ေယာင္လည္လည္ ဧည့္သည္သာ ျဖစ္ၿပီး ေယာင္နန ေယာင္လည္လည္နဲ႔ ေသဆုံးသြားခဲ့ရင္ လူဘ၀ေရာက္လာရဲ႕တဲ့ လူျဖစ္ရက်ဳိးမနပ္ပါ။ လူျဖစ္က်ဳိးနပ္ေစဖုိ႔ ေယာင္လည္လည္ ေယာင္နန ဧည့္သည္မျဖစ္ၾကေစဖုိ႔ လူ႕ဘ၀မွာ စား၀တ္ေနေရးဆုိတဲ့ အေရးသုံးပါးနဲ႔သာ မၿပီးဆုံးသင့္ပါ။ မရဏတုိင္းျပည္ကုိ ၀င္ခြင့္မေျဖဆုိၾကရပဲ လူတုိင္း ၀င္ခြင့္ရၾကစျမဲသာျဖစ္ပါတယ္။ မရဏတုိင္းျပည္ကုိ ၀င္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ လူျဖစ္စဥ္ကာလလုပ္ကုိင္ခဲ့တာေတြက အေထာက္အပံ့ေပးမွာေသခ်ာ ပါတယ္။ ေကာင္းတာလုပ္ခဲ့တဲ့လူေတြအဖုိ႔ ေကာင္းလက္မွတ္၊ ဆုိးတာလုပ္ခဲ့သူေတြအဖုိ႔ ဆုိးလက္မွတ္၊ အသင့္အတင့္လုပ္ခဲ့သူေတြအတြက္ သင့္လက္မွတ္ေတြနဲ႔ မရဏတုိင္းျပည္ကုိ ျဖတ္သန္းၾကရမွာ အေသခ်ာ။ ေယာင္လည္လည္ ဧည့္သည္အဖုိ႔ေတာ့ ေကာင္းလက္မွတ္ ရဖုိ႔ လြယ္ကူမယ္မဟုတ္။ ဒီေတာ့ ခ်စ္မိတ္ေဆြအေပါင္းအေနနဲ႔ ေယာင္နန ဧည့္သည္၊ ေယာင္လည္လည္ဧည့္သည္မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေစခ်င္ပါတယ္။ အဓိကေရးလုိတာကေတာ့ ေကာင္းတာေလးေတြလုပ္ဖုိ႔ပါပဲ။ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေရးစရာမရွိလို႔ အေတြးေပါက္ရာ ေရးလုိက္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း ရပ္နားလုိက္ပါတယ္ဗ်ာ။

Image Credit

ေရးသားသူ(Author)___

@ansoe (MSC 012)

Soe Naing

Myanmar Steemit Community

5-Jan-2019 စေနေန႔(Saturday)