ခ်စ္လွစြာေသာျမန္မာစတီးမစ္မိသားစု၀င္ အေပါင္းတုိ႔ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။

Mingalar par. My dear Myanmar steemians families.

ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အစားအစာေတြကုိ စားေနၾကရပါသလဲ? အသက္ရွင္သန္ေနထုိင္ေရးအတြက္ သတၱ၀ါေတြဟာ အစားအစာေတြကုိ ေန႔စဥ္ စားသုံးေနၾကရပါတယ္။ မစားခ်င္လုိ႔လည္း မျဖစ္ပါ။ မစားရင္ ေသဖုိ႔ပဲျဖစ္မယ္မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ စားခ်င္ရာကုိေတာ့ မစားသင့္ပါ။ စားသင့္တာေတြကုိ စားသုံးၾကရ ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလုိမွမဟုတ္ပဲ စားခ်င္ရာကုိ စားမယ္ဆုိရင္ ေသျခင္းဆုိးနဲ႔ ေသဆုံးၾကရပါလိမ့္မယ္။ ေသျခင္းဆုိး လုိ႔ တစ္မ်ဳိးမထင္ပါနဲ႔။ အေသမေကာင္းပဲ အေသဆုိးတာကုိ ေသျခင္းဆုိးတယ္လုိ႔ ေခၚမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ အစားအစာစားၾကတာရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က အသက္ရွင္သန္ေနထုိင္ဖုိ႔နဲ႔ ရွင္သန္ေနထုိင္စဥ္ ကာလအတြင္းမွာ အားအင္ျပည့္ၿဖိဳးၿပီး က်န္းမာေစဖုိ႔လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ားစားေနရတဲ့ အစားအစာေတြကေတာ့ အသက္တုိၿပီး ေသျခင္းဆုိးနဲ႔ ေသေအာင္စားေနၾကရပါတယ္။ ယေန႔အခ်ိန္ထိ က်န္းမာေရးအသိပညာ အလြန္နည္းပါးေနေသးတဲ့ ေရႊျမန္မာမ်ားအေနနဲ႔ကေတာ့ ခႏၶာကုိယ္အတြက္ အင္အား မျဖစ္၊ အဆိပ္ျဖစ္ေစတဲ့ အစားအစာေတြကုိ မက္ေမာစြာ စားေနၾကတာကုိ ျမင္ေနရပါတယ္။ အသိပညာေပးတဲ့ ပညာေပးပြဲေတြကုိ နားေထာင္ဖုိ႔ဆိုတာက အေ၀းႀကီးမွာပဲ ရွိေနဆဲပါ။ ပညာေပးတဲ့သူေတြကလည္း တာ၀န္ေက် ပညာအေပးခံရတဲ့ ျပည္သူလူထုကလည္း စိတ္မ၀င္စား သူ႕ဟာနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္ေနၾကတာပါပဲ။ မဟုတ္တာက က်န္းမာေရးေတြခ်ဳိ႕ယြင္းၿပီး ေသျခင္းဆုိးေတြနဲ႔ ေသဆုံးကုန္ၾကရတာပါပဲ။ အသက္ရွင္သန္ေနထုိင္ဖုိ႔အတြက္ စားေနၾကတဲ့အစားအစာေတြက အသက္ေသဆုံးေစမယ့္ အဆိပ္ေတြျဖစ္ေနတာကုိ လက္မခံႏုိင္ၾကေသးတဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္ေနပါတယ္။ ေျပာမယုံ ၾကံဳမွ သိဆုိသလုိပဲ ၾကံဳကာမွၾကံဳေရာ၊ ျဖစ္ကာမွ ျဖစ္ေရာဆုိတဲ့စိတ္နဲ႔ စားၾကဆဲ ေသာက္ၾကဆဲပါ။

အစားအစာဆုိတာကလည္း တစ္ခဏတာစားၿပီး ၿပီးသြားတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါ။ အသက္ရွင္သန္ေနထုိင္ေရးအတြက္ အလြန္ပင္အေရးႀကီးတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ ပါးစပ္ကေျပာေန႐ုံနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္တာသိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာလည္း ပါးစပ္ကပဲေျပာေနၾကဆဲပါ။ လက္ေတြ႕ခံစားေန ၾကရတဲ့ မိသားစု အသုိင္းအ၀ုိင္းေတြ အမ်ားအျပားရွိေနတာကုိေတာ့ ေဆး႐ုံ၊ ေဆးခန္းေတြကုိ ေရာက္မွ သိၾကရ ပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ခံစားၾကရမွ ထထေအာ္တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရႊျမန္မာေတြရဲ႕ အက်င့္ဆုိးေတြကုိလည္း ျပင္သင့္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ကုိယ့္ရင္ေသြး၊ ကုိယ့္မိဘ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမအသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ ေရာဂါခံစား ရမွ ကုိယ္တုိင္ၾကံဳေတြ႕ရမွ ဆင္ျခင္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မဟုတ္ေသးပါ။ လူတုိင္းလူတုိင္း က်န္းမာေရးအသိ ရွိသင့္ပါၿပီ။ ရင္ေသြးငယ္ေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္စားေသာက္ေနတဲ့ အစားအစာေတြဟာ ဆုိးေဆးေတြ၊ ဓာတုပစၥည္းေတြနဲ႔ မကင္းတာေတြကုိ မစားေအာင္္တားဆီးသင့္ပါတယ္။ ဆုိးရြားလြန္းလွတဲ့ မၾကားဖူးတဲ့ေရာဂါေ၀ဒနာေတြကို ခံစား ေနၾကရတာကုိ ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ကေလးသူငယ္ေတြ၊ လူငယ္လူရြယ္ေတြက အမ်ားစုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္အဲဒီလုိကေလးေတြမွာပဲ ေရြးျဖစ္ေနရတာလဲ ဆုိတာကုိလည္း စဥ္းစားသင့္လွပါတယ္။ ကေလးတုိ႔ အႀကိဳက္ လူငယ္ေတြအႀကိဳက္ကုိ ဆုိးေဆးအေရာင္လွလွေလးေတြနဲ႔ ပုံေျပာင္းတတ္ၾကတဲ့ တစ္ကုိယ္ေကာင္း စီးပြားေရးသမားမ်ားေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကင္ဆာသာမက အျခားေသာေရာဂါမ်ဳိးစုံျဖစ္ေနတတ္ၾကတာကလည္း ကေလးသူငယ္မ်ားနဲ႔ လူငယ္လူရြယ္မ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အညြန္႔အဖူးေလးေတြ အညြန္႔က်ဳိးေနတာကုိ ထုိင္ၾကည့္ရက္ၾကတဲ့ မိဘမ်ား နဲ႔ တစ္ကုိယ္ေကာင္း စီးပြားေရးသမားမ်ားကုိ တကယ္ကုိအံ့ၾသမိပါရဲ႕။ တစ္ကုိယ္ကာင္း စီးပြားေရးသမားမ်ားအေနနဲ႔ ကုိယ့္ေၾကာင့္ လူေတြအသက္ဆုံးရႈံးေနတယ္ဆုိတာကုိ ေခါင္းထဲမွာ ရွိလိမ့္မယ္မထင္ပါဘူး။ ေငြတစ္ခုတည္းကုိသာ မ်က္လုံးထဲ ျမင္ေနၾကမွာပါ။

ယေန႔ေခတ္ကာလမွာ အသက္တမ္းေလးဆယ္ရွိေနတဲ့သူေတြကုိ ေလ့လာၾကည့္ရင္ ဒီအစားအစာလည္း မစားရဲ၊ ဟုိအစားအစားလဲ မထိရဲ မတုိ႔ရဲ နဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတာျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ေမးၾကည့္ရင္ ေသြးတုိး၊ ဆီးခ်ဳိ၊ ေသြးခ်ဳိ ဆုိတဲ့ ေရာဂါေတြရွိေနတယ္ဆုိပဲ။ ဘုရားေဟာထဲမွာေတာ့ ေသဆုံးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ၿပိတၱာျဖစ္တာတဲ့။ ခုေခတ္ကလူေတြကုိ ၾကည့္မိေတာ့ မေသခင္မွာကုိ ၿပိတၱာျဖစ္ေနၾကတာေတြ႕ရတယ္။ ၿပိတၱာဆုိတာကလည္း စားခ်င္တာ မစားရ၊ ျမင္သာျမင္မၾကင္ရဆုိသလုိပါပဲ။ အခုေခတ္ကေတာ့ အရွင္လတ္လတ္ ၿပိတၱာေတြကုိ ျမင္ေနရပါၿပီ။ ေသတဲ့အထိေအာင္ေစာင့္ေနစရာကုိ မလုိေတာ့တာ ျမင္ႏုိင္ေနတာ ကံထူးလြန္းလုိ႔လားပဲ။ အဲဒီလုိမ်ဳိး ေရာဂါေတြျဖစ္ေနရတဲ့ သက္တမ္းကေန အသက္ငါးဆယ္ေလာက္လဲ ေရာက္ကေရာ အဆုတ္ကင္ဆာ၊ အသည္းကင္ဆာ၊ ဘာကင္ဆာ ညာကင္ဆာေတြနဲ႔ ေျခာက္လပဲ ခံေတာ့မတဲ့ဆုိတာနဲ႔ အဆုံးသတ္ကုန္ၾကရပါတယ္။ ေရာဂါေတြျဖစ္လာၿပီဆုိတာနဲ႔ လူဟာ အသုံးမက်ေတာ့ပါဘူး။ ေငြကုန္ေၾကးက် မ်ားျပားလာသလုိ မိသားစု၀င္ေတြအတြက္ အလုပ္ပုိေတြလုပ္လာၾကရပါေတာ့တယ္။ ဒါေတြက ေန႔စဥ္ အသက္ရွင္သန္ေနထုိင္ရဖုိ႔စားတဲ့အစားအစာေတြက ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္ အဆိပ္ကုိ နည္းနည္းျခင္းစားသုံးေနၾကရတဲ့ အျဖစ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ား ေရာက္ရွိေနတဲ့အျပင္ တစ္ကုိယ္ေကာင္းသမား စီးပြားေရးသမားမ်ား အေနနဲ႔ကေတာ့ ေနာင္တမေျပာနဲ႔ သူတုိ႔နဲ႔ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ပဲ ခံယူထားဆဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ားကလည္း အခ်ဳိအေခ်ာင္လုိက္လြန္းတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ခုလုိ အဆင့္အတန္းမမီ၊ အရည္အေသြးမမီတဲ့ အစားအစာေတြကုိ စားသုံးေနရျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ဳိအေခ်ာင္ကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် မလုိက္ၾကဖုိ႔လည္း အၾကံျပဳလုိပါတယ္။

ေရာင္စုံ ခ်ဳိခ်ဥ္ေလးမ်ား၊ ဂ်ယ္လီလုိမုန္႔မ်ဳိးစုံေလးမ်ားက ကေလးသူငယ္ေတြကုိ အညြန္႔ခ်ဳိးမယ့္ အဆိပ္ေတြျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ျမင္ရေတြ႕ရ ၾကားရတဲ့သူေတြက အသိပညာ မွ်ေ၀းေပးေနၾကပါေသာ္လည္း ကုိယ္သိ ကုိယ္တတ္လုိ႔ခံယူထားတတ္ၾကတဲ့ ေရႊျမန္မာမ်ားကေတာ့ မိမိတုိ႔ရင္ေသြးကုိ ေရာဂါေတြ၊ အဆိပ္ေတြ ကုိ ေငြေပး၀ယ္ယူၿပီးေတာ့ ေကၽြးေနေၾကာင္းကုိ နားမလည္ၾကတာလား၊ သိရက္နဲ႔ပဲ တမင္သက္သက္ေကၽြးေန ၾကေလသလားေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။ သုံးလိုက္ၾကတဲ့ Facebook၊ ပြတ္လုိက္ၾကတဲ့ ဖုန္း ဘာအတြက္ ဆုိတာေတာ့ စဥ္းစားၾကပုံမေပၚပါ။ ကေလးနားပူနားဆာလုပ္တာကုိ နားေအးၿပီးေရာဆုိကာ လုိခ်င္တာ ၀ယ္ေပး၊ စားခ်င္တာ၀ယ္ေကၽြးေနတာ မိဘေတြရဲ႕ မုိက္မဲလြန္းတဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိပုံပင္မရတဲ့ မိဘမ်ားနဲ႔ ဘာမွ မသိနားမလည္ေသးတဲ့ ရင္ေသြးငယ္ေတြ ဘယ္လုိမ်ား အညြန္႔လူႏုိင္မလဲ။ ကေလးကုိ သိသင့္သိထုိက္တဲ့ အသိဥာဏ္သင္ေပးရမွာျဖစ္ေပမယ့္ ဖုန္းပြတ္ဖုိ႔အခ်ိန္နည္းသြားမွာစုိးပုံရေနတဲ့မိဘမ်ား၊ လုိင္းေပၚမၾကဴလုိက္ရမွာ စုိးေနတဲ့ မိဘမ်ားနဲ႔ ယေန႔လူငယ္ေတြကုိ ဘယ္လုိမ်ား ဆုံးမသြန္သင္ လမ္းျပႏုိင္ပါ့မလဲ။ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ ေစတဲ့ အစားအစာေတြကေတာ့ အားလုံးနီးပါးပင္ျဖစ္ေနတာကို ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရက ထိထိေရာက္ေရာက္ ကုိင္တြယ္အေရးမယူေသးသ၍ကေတာ့ ဘယ္လုိမွ နလံထူႏုိင္မယ္မထင္ပါဘူး။ အသိဥာဏ္ ႏုံနဲ႔ရတဲ့အထဲ အသက္တမ္းေလးေတြပါ တျဖည္းျဖည္းနည္းနည္းလာလုိက္တာ အခုဆုိရင္ အာရွတုိက္မွာ သက္တမ္းအတုိဆုံးဆုေတာ့ ရႏုိင္ေနပါၿပီ။ ေရာဂါမ်ဳိးစုံကုိ ေပးေနတဲ့ အေရာင္အေသြးစုံစုံ၊ အန႔ံစုံစုံ ထုတ္ပုိးထားတဲ့အစားအေသာက္ေတြအျပင္ ဘာအသားမွမသိတဲ့၊ အသားပုပ္မ်ားပင္ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အသားတုံးေတြ ၾကာရွည္ခံေဆးေတြ ထုိးၾက၊ ျဖန္းၾကတာ မွန္ကန္တဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းမႈ(သမၼာ အာဇီ၀)လုပ္ငန္းလုိ႔ ေခၚႏုိင္မယ္လုိ႔ထင္ေနၾကပါသလား။ ေရႊျမန္မာတုိ႔ရဲ႕ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အမွည့္ေျခြေျခြ ေနတဲ့ အဲ အမွည့္ထိကုိမခံပါဘူး အစိမ္းေျခြေျခြေနတဲ့ ေန႔စဥ္အာဟာရ ျဖစ္ရမယ့္အစားအစာေတြဟာ ေန႔စဥ္ စားေနရတဲ့ အဆိပ္ေတြျဖစ္ေနတတ္ပါေၾကာင္း ေရးသားရင္း ရပ္နားလုိက္ပါတယ္။

ေရးသားသူ(Author)___

@ansoe (MSC 012)

Soe Naing

Myanmar Steemit Community

20-Nov-2018 အဂၤါေန႔(Tuesday)